Klik op onderstaand verslag:
Eijsden - Mescherbergloop 15km
Ell - Halve Marathon
Battice(B) - Les 4 Cimes du Pays de Herve 33km
Herve (B) - Semi-Marathon du Plateau
Eindhoven - Marathon
Xhouffraix - Trail des Hautes Fagnes
Meerssen - Marathon Meerssen
Valkenburg - Den Drieschloop 20km
Wanne (B) - Zomeravond Trail (12,5km)
Raeren (B) - RaeRun (22,3km)
Niederzier (D) - Monte Sophia Berglauf (28km)
Landgraaf - MondoVerde Loop 10km
Zomervakantie/training Frankrijk
Maastricht - Maastrichtsmooiste 10EM
Konzen (D) - Mittsommernachtslauf 14km
Landgraaf - Heideloop 10EM
Berg en Terblijt - Geuldalloop 10,5km
Vise (B) - Maas Marathon
Maastricht - Treechloop 11km
Rotterdam - Marathon
Brunssum - Parelloop Toprun 10km
Trois-Ponts - Jogging Trail Saint Joseph
Stein - 6 uur Ultraloop
Posterholt - Annendaalloop 1/2 marathon
Beek - Poort naar het Heuvelland Trail 30km

Het oog mag ook wat hebben maar de benen zullen het vandaag toch zelf mogen doen.

Tel daarbij de nieuwe compressie kleding en sokken van CEP en we zijn klaar voor het rondje Savelsbos met trappenpad.

De eerste km is vlak en verhard, met trailschoenen aan is dat niet echt geweldig maar ik kan goed mee. Dan begint in de weide (dit keer zonder koeien) het uurtje buitenspelen.

Maasrunner Martin Haster vliegt me voorbij op de eerste helling omhoog. Omlaag over de verharde weg richting Mesch kom ik weer bij Martin en dat spel zal zich een aantal keren herhalen. Ook Ronald "Bassie" is sterk omhoog en we moedigen elkaar aan bij passages

Bart Liesveld loopt in mijn nabijheid en ik kan geen pijl trekken op zijn aanpak. Hij zou op hartslag "rustig" lopen maar trek af en toe een spurt alsof de finish om de hoek ligt. Wat een prater is die man, waar ik elk zuchtje zuurstof kan gebruiken praat Bart enthousiast door.

De "kraker" bij de Mescherbergloop is het lange trappenpad (190 treden) nabij de 9 km. Het is al jaren geleden dat ik hier zonder te wandelen boven geraakte. (Beste tijd < 1 minuut) Vandaag helpt een file voor me om het bijltje halfweg op de trappen erbij neer te gooien. Passeren is niet mogelijk en met de handen op de knieën gaat het stappend omhoog. Boven aangekomen pak ik samen met Jean Willigers het tempo weer op. Roger van Kan staat als signaleur en zorgt voor de aanmoedigingen. Er volgt nu een mooie afdaling en een vlak deel van de route. De jacht op verloren terrein is geopend.

De ene na de andere loper kies ik als richtpunt en waarempel kan ik steeds door naar het volgend target. Sjiek is Miech dat. Sorry Hugo Nijssen.

Dan komt er tegen het einde van de wedstrijd een onverhard stuk langs akkerland waar de trailschoenen zich bewijzen. Nog meer nut van de schoenen ondervind ik in de glibberige afdaling door het plukbos. Het is af en toe meer schaatsen dan hardlopen, maar het gaat hard omlaag. De laatste die ik voor de finish nog kan "pakken" is de 4e dame Sophie van der Most. Mijn kruit is nu verschoten en de streep komt juist op tijd met een eindtijd van 1:09:09. 1e M55.

Complimenten voor de vele vrijwilligers die deze mooie uitdaging tegen een schappelijke prijs mogelijk maakte.
Verbeterpunt voor de Maasrunners Mescherbergloop organisatie, is het opnieuw invoeren van Master categorie prijzen. Het is vreemd dat bij een wedstrijd waar bijna duizend lopers aan meedoen er enkel oog zou zijn voor de eerste 3 dames en heren. Het hoeven geen "vette" prijzen te zijn maar wat waardering met een podiumhuldiging is toch het minste? Door Master leeftijdscategorieën (m/v) M35-M45-M55-M65 in te voeren blijft de wedstrijd ook interessant voor de oudere loper en krijg je wedstrijdjes binnen de wedstrijd.

Bij de start tref ik mijn Brother in Arms voor vandaag Roger de Haas. Voor hem een ontspannen wedstrijdje voor mij kijken en vooral voelen wat het lijf nog wil en kan zo tegen het einde van het jaar.

Al snel  na de start neemt Roger het voortouw en loop ik tegen de limiet. Het goede nieuws is dat Roger me km tijden van net onder de 4 minuten doorgeeft, het mindere nieuws is dat dit tempo aanvoelt alsof ik elk moment het touwtje mag lossen. (5km in 19:32)
Voor ons loopt een groep met o.a. de Limburgers Iwan Theunissen, Remko Rinia, Pascal Van Marcke, Bert Van Wersch, Roel Smeets, John Reijnen en Roland Ettema.

Een kleine correctie in het tempo helpt me om Roger te volgen en de eerste ronde zit in de benen (10km in 39:17)
Ja en dan mogen we nog dat tweede rondje. Marc Hiemeleers komt bij ons en bij de drankpost tuttebel ik te lang met mijn beker water. Marc kon ik in de vorige wedstrijd (Les 4 Cimes 33 km) nog voor blijven maar vandaag is het andere koek. (15km in 59:16)

Roger coach me in het zwaarste deel en vraag me wanneer we versnellen (grapje). Ell komt in zicht maar er wacht nog een ommetje naar de finish (20km in 1:19:19)

Op de laatste km wordt ik nog goed uitgeknepen door Roger en met dank aan "de beul" wordt de streep gezamenlijk in 1:23:08 gepasseerd.

Ell was het me wel, prognose gehaald met dank aan Roger de Haas, dus tevreden terug naar het nu zonnige zuiden met winnaar Jorim Scheele in de auto.
Bij de dames verrast de jeugdige Fenne Loots met een eerste plaats, zou ons Ardennen Trainingsweekend zo snel zijn vruchten afwerpen?
Organisatie De Grenslaupers, bedankt voor dit sportief zondag vertier.

En dan nu een verslag.
Op zaterdagavond trek ik voor de "aangeklede" traditionele pastaparty met Jeroen van Can naar de Salle de Fête. Aldaar treffen we vele "oudgedienden" van de 4 Cimes. Winnaar van de eerste editie Bryon Haywood is er en met topwinnaar Peter de Vocht kan ik uren praten over de Bergmicrobe die ons te pakken heeft. Na een niet geheel vlekkeloze nacht in het sporthotel bij de oude steenkoolmijn van Blegny maakt organisator Bernard Viaene ons wakker met de mededeling dat het miezert en er kans is op een droge periode. We zullen zien en vooral voelen.

De kleding keuze voor de waterige loopreis door het Land van Herve bij een temperatuur van 4.C is snel gemaakt. Lange CEP tight en lange mouwen en natuurlijk geel-zwart Ron-for-Ron shirt en buff en natuurlijk handschoenen voor deze koukleum.

De eerste km met afdaling van de muur gaat in een rot gang 3:30 minuut. En dan is het de kunst om vervolgens het juiste ritme te vinden. De benen voelen niet verkeerd en Jeroen van Can is komen aansluiten (5 km in 20:20).

De eerste Cime dient zich aan Croix de Charneux  en de wedstrijd wordt dan wel 4 Cimes genoemd maar in werkelijkheid zijn er wel een stuk of twaalf klimmen. Dat maakt een gelijk matig tempo verdeling onmogelijk. (10 km in 41:12). Jeroen is inmiddels afgehaakt en Marcel Wierenga loopt bij me. Voor ons loopt eerste Nederlander Nick Bocken. Na de klim vanuit Mortroux volgt de enige echte onverharde strook langs een boomgaard (15 km in 1:02:03)

De klim van de 2e Cime gaat door tot Fort d'Aubin en dan komt mijn terrein, de lange afdaling richting Val-Dieu (20km in 1:24:34) We naderen nu het halve marathon punt en laagste deel van het parcours, vanaf hier is het enkel klimmen (Mauhin 3e Cime) met wat vals plat (25km in 1:48:12)

De benen beginnen nu elke oneffenheid te voelen en het lijkt wel of hier een stratenmaker extra putten gemaakt heeft om ons wat extra te laten "genieten". (30km in 2:11:58)

De 4e Cime (Chapelle du Transpineu) komt in zicht en veraf is de finish in Battice hoorbaar. De hele dag is het al druilerig weer en door alle nattigheid voelt het nu extra koud aan. Alle energie is naar de benen gegaan en er is niets meer om de kachel te stoken. Op de laatste km tref ik meervoudig winnaar Peter de Vocht die als supporter langs het parcours staat. Zijn aanmoedigingen geven een laatste zet. De laatste afdaling gaat met beleid want mijn benen voelen als glas, zo stijf.

Ja en dan heb je (bijna) alles gehad en komt de gevreesde "Mur de Bouxhmont" met boven de arrivé. Wandelen is geen optie en waar de energie nog vandaan komt weet ik niet maar uiteindelijk brengen me de benen boven in een tijd van 2:25:20.

Een eerste plek bij de M60 blijkt het resultaat van deze Grijze Keniaan. Na een massage smaakt het bord met streekproducten bij een Val-Dieu "goddelijk".
Yano Kipkenoi wordt de eerste Afrikaanse winnaar van Les 4 Cimes.

Hilarisch interview door Peter Maris met als "slachtoffer" Guy Houben : www.youtube.com/watch?v=L6C3rftkgP8

Als vooraf aan deze Semi-Marathon du Plateau geef ik in de ochtend nog een korte duurloop training bij JustGoo. De benen zijn dan ook al goed opgewarmd als ik met Roel Smeets naar Herve (B) trek.

De eerste 2 km, na de start, vliegen omlaag. Maar alles wat omlaag gaat, gaat ook omhoog. Heuvelop gaat me moeizaam en ik vind niet mijn "draai". (5km in 20:31)

Steeds meer lopers komen me voorbij en de sjwoeng is er even uit. (10km in 42:27)

Gaande weg voel ik een kentering en langzaam haal ik vanaf plaats 55 weer lopers in (15km in 1:04:23).

Nu komt er een gedeelte van het parcours dat me goed ligt (afdalingen) en ik zie steeds een nieuw target waar ik naar toe mag lopen. (20km in 1:24:50).

Ja en dan komt die verdomde laatste km heuvelop naar Herve. Dat wordt op de tanden bijten en de juiste cadans vasthouden tot boven bij de atletiekbaan.

Met een eindtijd van 1:28:35 ben ik zelfs een minuutje sneller dan afgelopen jaar. Ging het toch niet zo slecht?

Een mooi pakket met streekproducten is de winst als 1e M65, daar mag ik mee thuis komen en gelijk inleveren. ;-)

Een marathon blijft een onvoorspelbaar avontuur en resultaten uit het verleden geven, met het verstrijken der jaren, geen garantie voor de toekomst, maar wel een hoop hoop.

D-Day
Driver Ger Spronck heeft zijn diensten weer aangeboden en met enkele 1/2 marathon Maasrunners (Lydia Dodemont, Josien Bonnemayer) in de auto wordt de rit Maastricht - Eindhoven weer een gezellige warming-up. Na een uurtje rijden zijn we om 9 uur in Eindhoven op de parkeerplaats van de TU. Om 9:30 heb ik mijn startnummer en thuis heb ik al de sportkleren aangetrokken, op naar de start waar ik in Vak B weg mag om 10 uur. Het voelt minder fris als voorspeld en ik ben met lange mouwen mogelijk te warm gekleed als de temperatuur omhoog zou schieten. Dat soort zaken schieten door mijn hoofd als ik de checklijst nog eens in gedachten doorloop. Gps aan en satelliet zoeken gaat snel met de M400. Thuis heb ik de Polar borstband omgedaan. Dat laatste had ik beter niet kunnen doen want ik heb geen hartslag door een te droge borstband, mogelijk als ik zou gaan zweten op de 42,2 km uitdaging zo meteen? Veel veranderen kan ik het toch niet dus gaan met de geit bij paf.

Door het Belgisch Marathon Kampioenschap in Eindhoven te houden is het extra druk en zijn de sterke Belgen ruim vertegenwoordigd in de kop van de wedstrijd. Om wat ruimer onder de 3 uur te lopen is mijn plan om eens wat anders te proberen en vertrek ik op een schema van 4 min./km (15km/u). Winst pakken als de geest en benen nog fris en fruitig zijn en vertrouwen op het duurvermogen om de gegarandeerde terugval op te vangen. Een moedige maar ook gevaarlijke (jonge honden) strategie. De hartslagmeter geeft nog altijd geen waarde, door de lage temperatuur ben ik blijkbaar nog niet aan het zweten. Toch gaat het tempo aardig rap en na 19:41 min zitten de eerste 5 km erop. Ik moet door afwezigheid van een hartslag indicatie volledig op mijn gevoel vertouwen en dat zegt doorgaan op dit tempo. (10km in 39:27)

Ik realiseer me dat dit wel erg hard gaat maar bevind me in een mooie groep met de eerste Nederlandse dame (Femke van Hest) en we lopen een regelmatige cadans (15km in 59:09). Ook het 20km punt (1:18:51) gaat zonder verval. Halfweg, op het 1/2 marathon punt staat de klok op 1:23:50. Dit kunststukje nog een tweede keer herhalen vandaag is een utopie.

Inmiddels is Omroep Brabant bij onze groep komen rijden om Femke in beeld te brengen met haar 1e plaats. Plotseling valt onze homogene groep uit elkaar. Oeps, wat gebeurt er? Fempke is een dixie in gevlogen voor een toilet stop. De pi(t/s)stop duur niet lang maar de mooie regelmaat is verstoord. (25km in 1:38:57) Vooraf wist ik dat er ergens onderweg een breekpunt in het tempo zou komen, maar op deze wijze? Deze 25K doorkomsttijd blijkt (achteraf) een Nederlands Record M65 te zijn.

Met een 30km  tijd van 2:00:57 gaat dit 5km blok in 22 minuten, een gevoelige terugval want tot nu toe was elke 5 km in minder dan 20 minuten. Ook deze 30k tussentijd levert me een Nederlands Record M65.
Wie A zegt zal ook B moeten doen en mijn strategie om snel (maar niet te snel) te starten komt nu in de kritische fase. Verval is ingecalculeerd en veel zorgen maak ik me nog niet want ik heb nog een uur om 12 km naar de finish te lopen. De soepele tred is veranderd in een harkende pas (35km in 2:22:52). Weer laat ik 2 minuten liggen en overal zijn er wel pijntjes om nog langzamer te lopen. Nu komt het op karakter aan en ik probeer de focus op efficiënt doorlopen te leggen. De hartslagmeter laat het ook nog steeds afweten, blijkbaar nog geen zweet geproduceerd?

Het centrum van Eindhoven is bereikt en de publieke belangstelling is groot. (40km in 2:45:08) Met deze tussentijd is een finish onder de 2:55 uur mogelijk als ik die laatste 2,2 km in minder dan 10 minuten kan lopen. Nu nog de praktijk met een lichaam dat schreeuwt om te gaan wandelen of nog beter gewoon lekker gaan liggen. In Stratumseind staat het enthousiaste uitgaanspubliek aan beide zijde de lopers aan te moedigen en het valt op hoeveel bewaking hier aanwezig is. Nog een bruggetje over waar traditioneel Ton Stikkelbroeck staat voor een foto moment. Naar de klok heb ik al die tijd niet meer kunnen kijken en richting de finish zie ik de teller op 2:54:?? Een laatste versnelling zal mijn "redding" worden want de verlossende streep passeer ik in 2:54:58.

Met deze (droom)tijd bewijs ik mezelf een mooie dienst. Het natuurlijk verval is niet te stoppen, maar investeren in je eigen lijf geeft (soms) goed rendement. De vraag of ik beter kan gaan vissen is bij deze ook beantwoord.

In mijn categorie wordt ik 1e M65 en als ik aan het Belgisch kampioenschap had deelgenomen was deze titel ook binnen geweest.
De Atletiekunie verrast me met twee Nederlandse Records M65 op de 25Km & 30Km.

Een analyse acteraf
3% verbetering verdeel ik als volgt:
1% Parcours vlak
1% Omstandigheden ideaal
1% Schoenkeuze: Na jaren op zachte Nike Pegasus nu op de hardere Asics Dynaflyte (met dank aan www.ronforrun.nl)

Ondanks het feit dat de jaren gaan tellen en een marathon zich niet laat programmeren ligt de looplat toch op < 3 uur.
Resultaten uit het verleden geven geen garantie, zelfs met een gemiddelde eindtijd van 2:55:22 over mijn voorgaande 18 deelnamen in Meerssen.

Marathon dag
Het is een zonnige dag als ik met Roel Smeets naar Meerssen fiets (beentjes los maken) voor de marathon. Echt tropisch warm zal het niet worden volgens de voorspellingen, kortom goed loopweer. Onze fietsrit wordt bij het verlaten van Amby ruw verstoord door een ongeluk op de naastgelegen autoweg waarbij meerder auto's over de kop vliegen. Veel blikschade en flinke bloedingen, maar niet bedreigend. Als we doorfietsen horen we de hulpdiensten komen. Op de markt in Meerssen komt Hugo Nijssen met een bierpakket voor de jarige job, sjiek is miech dat. Voordat ik mijn startnummer heb kunnen afhalen heb ik al een handvol felicitaties voor mijn verjaardag en dito steun voor de komende 42,2 km. Om me wat in de luwte voor te bereiden ga ik voor een massage bij Guillaume Heemels in een hoek van het evenementen terrein. Ondanks de al hogere temperatuur kies ik voor lange sokken en compressie kleding van CEP, Ultralight Calf Sleeves en Run Short.
Het zijn in Meerssen niet zo zeer de beklimmingen die de benen slopen, maar meer de klappen in de afdaling. Dmv CEP compressie kleding hoop ik minder gesloopt te kunnen lopen over 42,2 km.

Op de startlijn wordt ik verrast met een meerstemmig verjaardagslied dat massaal wordt gezongen, een kippenvel moment voordat de wedstrijd is begonnen, sjiek en iedereen bedankt hiervoor. Direct na de start vliegen me Zerom Ghebrihiwet, Patrick Stitzinger en Roel Wijmenga voorbij, ze worden de winnaars van de 1/4 - 1/2 en 3/4 marathon. Ook marathon koempel Iwan Theunissen komt langszij en ik maan hem om vooral voor zijn eigen kans vandaag te gaan. In de klim naar Schietecoven laat ik de groep met Iwan en Jean-Pierre Dieteren lopen en kies voor mijn eigen tempo.

Met 20 mijl (3/4 marathon) loper Erik Haakma (zilveren werkende) heb ik vooraf afgesproken om elkaar te steunen op een tempo van ca 4:15 min/km. We zoeken elkaar op en ook 1/2 marathon loper Dave Houben sluit aan. Door de heuvels is het lastig om een vast tempo te lopen en de beste aanwijzing of het tempo goed zit is er na een ronde. Met een doorkomst van 43:03 gaat het iets sneller dan de geplande 45 minuten per ronde van 10,5 km.

De rappe mannen van de kwart marathon verlaten nu de koers en wij beginnen aan ronde twee. Erik en Dave lopen bij me, met een hartslag van 142 bpm voelt het goed. Op het heen en weer stuk, na Waterval, zie ik Iwan op kop van de wedstrijd gevolgd door Jean Pierre Dieteren. Miljaar, ik loop derde in de wedstrijd! Bij het ingaan van ronde drie (21,1km in 1:27:50) zijn we de halve marathon lopers en dus ook Dave kwijt. (Ronde tijd 44:40) Het wordt nu rustig op het parcours en waar ik gehoopt had dat Erik me nog een ronde zou steunen is deze achter geraakt. Oei, dan zou ik nog twee ronden in mijn eentje mogen draaien?

Dan gebeurd er iets cruciaals in de wedstrijd. Koen Huizinga komt bij me lopen en weet me perfect zowel fysiek als mentaal te begeleiden. Het lopen gaat samen toch net een stapje beter. Wel voel ik de benen zwaarder worden en heuvelop wordt het duwen. Toch gaat ronde drie in precies 45 minuten. (31,3 km in 2:12:44)

Tijdens de doorkomst op de markt krijg ik een fles koel ijswater aangereikt en laat dat, hardlopend, volledig over mijn hoofd leeg. Heerlijk bij deze oplopende temperatuur die richting 27.C gaan. Ja en dan komt het zwaarste deel van de marathon, ronde vier. Je weet precies wat nog gaat komen en hoe zwaar dat was. Met benen die niet meer willen en een energievoorraad die opraakt is het de kunst om de focus op efficiënt doorlopen te leggen. Ik weet dat ik twee minuten deze ronde mag laten liggen, dat is mijn buffertje dat ik heb opgebouwd in de eerste twee ronden. Het is krap en mijn geplande km tijd van 4:15 minuten haal ik op de vlakke delen van het parcours nauwelijks. Tijdens de klim noteer ik een km van ruim 5 minuten. DAMMED daar gaat zometeen mijn sub 3 uur. Koen stimuleerd me (hier heb je voor getraind) om de tempodraad weer op te pakken. In de afdaling van Waterval lukt me dat dan ook weer met km's in de buurt van 4 minuten. Op het heen en weer stuk richting Ulestraten zie ik JP als nr. 2 richting Meerssen lopen. Het gat met hem is aanzienlijk kleiner dan de vorige ronde. Onoverbrugbaar op de laatste twee km en ik ben meer bezig om onder die 3 uur tijd binnen te komen. Dan komt de verfoeide helling met de naam Visweg.

Met mijn laatste krachten kom ik boven en de fut is er eigenlijk uit. Toch trek ik me nog een keer op tempo en dender vanaf de rotonde aan de Raarberg omlaag naar de Markt met motor begeleiding. Gaande weg staan er ook steeds meer supporters die me door de laatste km schreeuwen. Sjiek is Miech dat. Koen loopt de ideale lijn met me en zorgt dat de weg vrij blijft. Elke seconden telt in dit secondespel. De verlossende Markt, nog een bocht, nog even "genieten'. De hartslag, gemiddeld 146, gaat nu naar de 178 Bpm. Mijn klokje heb ik de laatste minuten niet meer bekeken, krachten sparen, en de grote verrassing is dan ook wat de klok van de organisatie aangeeft?

Koen geeft me nog een laatste compliment en met een Zevende Hemel gevoel hoor en voel ik de aanmoedigingen van het publiek op de markt. De klok, verdomd wat zegt de klok? Ik zie iets van 3:10 uur op een klok die in mijn tunnelbeeld kortbij komt. Dat kan niet! De streep, waar is de streep? Ik loop zover mogelijk door en druk mijn klok af. Een snelle blik leert me 2:59:?? en de rest boeit me niet. YES we did it. Weer een marathon onder de drie uur, en niet de minste. Een tijd die voor de poort van de hel is weggesleept. Mijn Route 66 voor vandaag zit erop in een tijd van 2:59:44. ZESTIEN seconden over na 42,2 km bikkelen.

Als je zelf je verjaardagscadeau mag uitkiezen en ook nog uitpakken met een droomtijd dan is dat puur GENIETEN.
Het geeft een geweldig goed gevoel als maanden investeren in je eigen lijf zich terug "betalen".
Iwan Theunissen wint deze memorabele editie gevolgd door Jean-Pierre Dieteren.
Dagblad de Limburger artikel (klik hier) "Na de Douche"

Koen Huizinga schreef: "ZIEL EN ZALIGHEID Gister verkocht ik mijn zaligheid aan de liefde. Je ziel verkoop je niet - die houd je beter voor jezelf. Tenzij het om het Duitse Ziel gaat, dat 'doel' betekent. Ook daar kun je beter niet mee te koop lopen, maar laat het dan tenminste doorschemeren aan degenen die je weleens bij dat doel zouden kunnen helpen. Want als die liefde haar doel niet had durven delen, zat ik hier nu met al mijn zaligheid.
En wat als die jarige - en let wel 'zes-en-zestig-jarige' - marathonloper zijn Geburtstagsziel (nog één keer binnen de drie uur finishen op zijn negentiende marathon van Meerssen) niet had durven dromen?
Gisteren mijn zaligheid verkocht - vandaag mijn diensten als 'haas' in de aanbieding gedaan. Beetje water dragen - wind breken - en het vuur aanwakkeren - wat anders kun je voor een wereldtopper betekenen tijdens een veredelde zondagmiddagtraining van twintig kilometer.
Het was 'close' - net als gister overigens - maar het doel is bereikt. Eindtijd 2u59m44s!
Wat zijn zestien tellen op drie uur hardlopen?
Maar laat mijn diensten net die zestien tellen geholpen hebben en ik ben een gelukkig mens. Zielsgelukkig - zalig!
PS: Geef jezelf nog even zestien tellen om onderstaande versregels in je op te nemen en luister voor de aardigheid eens naar het zalige 'Gewinner' - merci!
#DeGrijzeKeniaan #perfisia #keeponrunning #keepthesoulalive
Lend me your hand - and we'll conquer them all, But lend me your heart - and I'll just let you fall. Lend me your eyes - I can change what you see, But your soul you must keep - totally free. (Mumford & Sons - Awake My Soul)

De eerste km's lopen we samen met de 10 km en Maasrunner Nicole Warnier is erbij. Na de splitsing is ook duidelijk wie voor de 20km. Het wordt steeds donkerder boven ons en met veel gedonder en gebliksem draaien we omlaag naar een donker bospad. Een hoofdlamp zou geen luxe zijn, dus toch maar even een stapje rustiger. Bliksem en donder volgen elkaar snel op en niet ver van ons is er een blikseminslag. Oei, dit is linke soep.

Het bladerendek boven ons is zo lek als een mandje en de poelen waar we door mogen steeds dieper. Erik Haakma heb ik weer bijgehaald en in de afdaling kan ik het verschil maken.

En dan komt de Keutenberg in beeld en onder aan de 22% helling is het schrikken.
Vele malen mocht ik deze knoeperd bedwingen maar wat ik nu voor me zie is geen heuvel maar een bergbeek die zich klaterend naar beneden stort. De hemelsluizen bij deze wolkbreuk staan vol open en het is bijna zwemmen naar boven. Eenmaal op de top wordt de waterpret nog mooier en de route tot de Dode Man zou met een kano te bevaren zijn. Het geluid van vallende regen en plonzende voeten geeft een mooie cadans, want ik loop weg van mijn groep.

Bij de volgende drankpost zak ik tot aan de enkels weg en heb bewondering voor de vrijwilligers die hier in weer en wind stand houden. De afdaling richting Gerendal is glad en ook op het vlakkere deel zijn waterpoelen waarvan onduidelijk is hoe diep ze zijn. Alles gaat goed en op de laatste km's kom ik nog kort bij de loper voor me.

Deze laatste wedstrijd voor Marathon Meerssen, volgend weekend (11-sep) was een heel aparte ervaring. Nu wordt het tijd om in de spaarstand te gaan. Gaat me dat lukken is de uitdaging van de week?
Dochter Anouk loopt de 10K en vond het helemaal geweldig. Een aardje naar zijn vaartje?

Samen met Roel Smeets trek ik naar deze Duitse uithoek van België. De hemelsluizen gaan voor de start open en inlopen slaan we, op een droge plek, maar eens een keer over. Na de Duitse loop van gisteren hebben de benen daar ook niet echt zin in. Dit wordt een van mijn laatste wedstrijden als 65 jarige en toevalig heb ik ook startnummer 65.

Als de pang klinkt en we tussen de kermisattracties richting natuur gaan, stopt de nattigheid. De grasweide is nog glad en met al de koeienvlaaien wil je hier niet onderuit. De benen willen nog niet echt en heuvelop laat ik loopkoempel Marc Quadflieg en Yves Wijnen wijselijk en noodgedwongen lopen.

In het eerste deel van deze uitdaging zie ik steeds meer lopers me voorbij lopen, maar heb goede hoop dat uiteindelijk mijn duurvermogen en herstellende benen nog een mooie tijd opleveren.
Herstellen tijdens een wedstrijd, kan dat eigenlijk wel?

Ik loop een tijd samen met Roger Radermacher een loper in Raerun singlet en we maken uitgebreid kennis.

Uiteindelijk begint de loopmoter weer wat te draaien en mag ik wat lopers inhalen. Met een eindtijd van 1:47:05 zijn we weer terug bij af. Een mooie ervaring en pot Senf (voor alle deelnemers) rijker.

Het weekend totaal komt op ruim 50 km en 600 hoogtemeters in 3:52 uur. Twee wedstrijden in twee (buiten) landen in een weekend. Sjiek is miech dat.

Jos Timans wordt 1e en neemt de titel over van Roger Rousseau. Roel Smeets maakt zijn debuut met een 5e plaats. Maastricht is verder sterk vertegenwoordigd in de top met Remko Rinia (2e) en Jorn Lempers.

De weersomstandigheden zijn goed, ondanks dreigende wolken partijen als we op pad mogen. De eerste km is verhard van deze natuurloop. Erik Haakma loopt bij me in de groep en tot de eerste serieuze helling kan ik volgen. Gewaarschuwd over wat er nog gaat komen schakel ik naar de reserve stand en probeer op souplesse te lopen.

Rond km 20 nadert het hoogste punt van de route en staat een "Romein" met druiven voor de de lopers. Dit is tevens het punt waar ik, gezien het hoogteprofiel, me heb voorgenomen om gas te geven. Een lange afdaling van 8 km is de beloning van al het klimwerk. Erik Haakma komt weer in beeld en dat is een mooi richtpunt. De snelheid kan ik hoog houden en met km's van 3:45 minuten passeer ik de ene na de andere loper. Uiteindelijk een vijfentwintigtal, ik zit duidelijk in de loop-flow en voel geen vermoeidheid. Zelden zo genoten van snelheid, ondanks de concentratie ivm de hobbel de bobbel paden.

Aan alles komt een einde, dus ook aan deze waanzinnige afdaling. De eindstreep in 2:05:22 uur is de beloning en enkele gepasseerde lopers komen vragen hoe de "running machine" dit kunststuk voor elkaar kreeg. Er zijn van die dagen dat het loopt zoals je hoopt dat het loopt.

Podiumbeest Jef (3e M60) staat nog onder de douche als de huldiging plaats vindt. Dat doen we dus nog eens dunnetjes over en Jef gaat er nog op trainen. De worst "mit Senf" wordt een traditie bij de Duitse uitstapjes. Het lichaam belonen in de nazit, zullen we maar zeggen.

Bij de start tref ik een gespannen Ricardo Floris die vandaag zijn comback maakt na blessure en gezondheid malheur. Hij is vandaag de grote favoriet en zal zijn rol waarmaken met een verdienstelijke overwinning. Chapeau!
Direct na het startschot loop ik met Erik Haakma, de laatste wedstrijden zijn we "Brothers in Arms". Ook Rob Brugman en Remy Meijers vertoeven in ons groepje. Het vroege tijdstip is niet mijn ding en de eerste km's heb ik nodig om wakker te worden. De klim bij Rieu richting St.Pietersberg valt me dan ook vies tegen (5km in 21:26 min)

Erik Haakma, Remy Meijers en Rob Brugman zijn van me weggelopen en ik mag aan een "reparatie actie" beginnen. Remy kan ik in het ENCI bos inhalen en heeft nog tijd voor bijgaand actieplaatje te maken.

We vertoeven inmiddels in Kanne (B) en richting Chateau Neercanne zie ik Rob als volgend "target". Na doorkomst van het 17e-eeuws barok (terrassen) kasteel in het Jekerdal, kom ik bij Rob.

Echter in de klim naar het kruis van Co (Zeenendaalweg) verlies ik weer wat meters op Rob. Eenmaal boven, bij een drankpost zonder drank, kan in de afdaling van de Susserweg de grote plaat erop en Rob voorbij. Hier begint normaal mijn inhaal race maar wordt geblokkeerd door een bestelbus van een Brabants waterbedrijf die de drankpost had mogen verzorgen. Ik probeer op de smalle holleweg voorbij de rijdende bestelbus te komen en klop op de zijkant van de bus, zodat ik wat loopruimte krijg. (10 km in 43 min)

Erik zie ik in de afdaling nu voor me lopen en het verschil wordt maar heel langzaam kleiner. We steken de Jeker over en in de wijk St.Pieter kom ik tot 50m van Erik. Het is buigen of barsten als ik nabij de Kennedybrug eindelijk langs Erik kom. Nu dit volhouden.

Na passage van het Stadspark is de rest van het parcors door de binnenstad van Maastricht. (15 km in 1:02:20). Ik kom op het Vrijthof nog op 10m van Leander Laurijssens en Stefan Havermans die juist aan een onderlingen eindspurt beginnen. Met een eindtijd van 1:05:59 over de 16,1 km zit Maastrichts Mooiste er nog niet op.

Na de finish eet ik een stuk Limburgse vlaai en loop het parcours tegengesteld tot in het Stadspark om dochte Anouk op te halen. Anouk loopt er nog uiterlijk fris bij en begint waarempel lopers in te halen als we samen richting finish gaan. Op de Markt is er veel volk om de lopers aan te moedigen en ook Anouk krijgt terecht een welverdiend applaus en knuffel voor haar mooie prestatie van 01:38:21.

Sjiek is Miech dat om zo samen met je dochter te genieten van onze mooie loopsport. Een super trotse Pa. ;-)

De regen vooruitzichten varieerde van code rood tot tropisch warm. Dat mocht de pret niet drukken toen ik Jef, Theow en Henk richting Konzen, nabij Monschau, trok. De Bratwürste geurt ons al tegemoet als het startnummer bij de lokale voetbalclub wordt afgehaald voor de "Drittelmarathon" (14,065km).

Bij de start tref ik Erik Haakma en verwacht met hem samen een mooie loop ervan te maken. Het parcours is de eerste km's verhard en na een snel begin voelen de benen goed. Erik loopt bij me en heuvel omhoog neemt hij wat afstand.

Ondanks de heuvels gaan de eerste 5 km in 19:30 minuten. Ik sta er zelf van te kijken want door de kluswerkzaamheden thuis was ik zeker niet top uitgerust vandaag. Dat het goed gaat merk ik ook aan het feit dat Gaby Andres en Ulrich Claahsen achter me lopen.

Erik heb ik weer bijgehaald en met een soepele afdaling en efficiënte pas op de vlakkere delen van het parcours loop ik langzaam weg van hem. Alexander Mlynski-Wiese, vorig jaar bijna 2 minuten voor me, is de volgende die ik mag passeren.

Nu is het de kunst om dit vol te houden (10km in 39:05). Het gat met de loper voor me is te groot om nog een plaats te winnen. Ik mis in de laatste km's de toegang tot een smalle steeg waar we door gekomen zijn en mag terug keren. Het kost me wat seconden maar geen plaats in de klassering.

Het voetbalveld van Konzen komt nu nabij en met een ronde over het kunstgras zit deze uitdaging erop. Een 7e plaats algemeen en 1e M65 in een tijd van 55,13 minuten over 14,1 km, is het loon naar werken.

Dit jaar geen potje Senf (mosterd) als beloning maar handdoek. De Bratwürste, met mosterd, smaakt Team Heer.

Gelukkig komt het zonnetje de stramme botten wat verwarmen en kan ik vrij goed mee bij de start. Verrassend is de aanwezigheid van oud gediende Hub Kurvers.

Mijn eerste ronde van ruim 8km gaat in 33:35 minuten.

In deel 2 kan ik wat lopers "remonteren" en finish in 1:06:51 en 1e M65.

Nu weer snel naar huis om Max Verstappen zijn 1e GP te zien winnen en weer de schilderskwast op te nemen.

Na een ronde door het centrum van Visé gaan we de Maas over richting Luik (5km in 0:20:47). In Argenteau draaien we langs de Maas, met mooie uitzichten, naar het noorden. De kademuur geeft mijn benen wat schaduw tegen de koperen ploert die al goed voelbaar is. Op de Quai du Halage krijgen we de eerste kasseienstrook (10km in 0:42:12).

Vanaf Nivelle (km 13) mogen fietsers mee en zie ik Marc Heusschen en Mart Warnier die Nicole gaan begeleiden in een < 3 uur poging. In Ternaaien zijn de kinderkopjes opnieuw bestraat maar het voelt onder de schoenen even hobbel de bobbel als de kasseien die er al eeuwen lagen. (15km in 1:03:19)

Het groepje waar ik in liep valt steeds verder uit elkaar en bij de sluizen van Ternaaien loop ik nog enkel met Philipe Brants uit Putte. We zijn inmiddels in hometown Maastricht gearriveerd en hier is me elke meter bekend. (20km in 1:24:26). Met een tijd van net onder de anderhalf uur op het halve marathon punt verloopt alles volgens plan. Maar nu dat nog ruim 21 km volhouden. De pacer van 3 uur komt bij ons lopen en heeft geen groep bij zich. Opmerkelijk, achteraf verneem ik dat hij ermee gestopt is, net als vele andere lopers die door de warmte zijn geveld.

Vanaf de Kenedybrug gaat de route door het Stadspark van Maastricht en langs de Jeker waar een Duckrace (bad eendjes in de rivier) wordt gehouden. Niet echt handig als hardlopers door een andere activiteit zich een weg mogen zoeken. Bij Poort Waarachtig beland ik tussen een groep toeristen die te laat schuiven voor de hardlopers. Via de oude St.Servaasbrug komen we weer aan de oost zijde van de Maas. Ook daar wordt ik opgehouden omdat een groep kijkers bij een optreden en me de doorgang blokkeren. Een marathon met hindernissen (25km in 1:45:22).

Langs het Gouvernement (Provinciehuis) gaat de route zuidwaarts. Roel Smeets is op de fiets gesprongen en voorziet me van de broodnodige verkoeling en drinken. Op het fietspad langs Heugem en richting Maarland krijgen we wat tegenwind. (30km in 2:06:29).

Mijn motortje vertoont wat hapering en ik zoek naar een tweede of is het al derde adem. Met een maggi bouillon blokje probeer ik het zout aan te vullen en bij de les te blijven. Gelukkig is de volgende drankpost bemand door mijn Maasrunners clubgenoten en krijg ik een blikje cola voor een suiker boost. (35km in 2:28:14).

Roel fietst geduldig mee en ziet het gestelde doel steeds verder vervliegen met langzame km's van 4:30 minuten. Het parcours achter de Zinkwit in Eijsden is niet alleen bloedheet maar de lucht hangt vol met pollen die er uit de bomen vallen. Met nog vijf km's te gaan vanaf passag langs het voetbalveld van SVME realiseer ik me dat nu echt gewerkt mag worden om onder de drie uur binnen te komen. Maar tussen denken en doen is een groot verschil en zeker met al die km's al in de benen. Vanaf de grensovergang komt de schwung weer terug en kan ik de focus weer op tempo maken zetten. Alles doet in deze fase pijn, maar met het beeld voor ogen dat niets onmogelijk is gaat het tempo steeds verder omhoog. (40km in 2:50:27)

Ik loop inmiddels op een tiende plaats en zie nog een loper voor me die het beste heeft gehad. Het vals plat voor Visé voelt aan als een heuvel en met de wetenschap dat er nog een mooie afdaling komt loop ik me kompleet leeg op de laatste klim. Fabrice Sterckx is de laatste loper die ik nog inhaal in mijn strijd, niet voor maar door de poort van de hel. Met een Finish van 2:59:25 wordt de inspanning beloont met mijn droomtijd en eerste Nederlander.

Verslag Dagblad de Limburger (Klik hier)

In het startvak C tref ik Erik Haakma en Cor Bos, die ook onder de 3 uur willen gaan lopen. Met Erik start ik vrij vooraan en het geplande tempo wordt redelijk makkelijk gelopen. (5 km in 20:44) Deze tussentijd is iets sneller dan gepland.

Even later paseren de rappe Roger van de Merwe en Roel Smeets. Roger wil onder de 2:50 uur gaan lopen en Roel even daar boven. Het 10 km punt gaat in 41:29.

Het zonnetje komt harder door dan verwacht en mijn T-shirt had ik graag geruild voor een singlet. (15 km in 1:02:25) Bart Liesveld komt met reuzenstappen uit het achterveld ons voorbij, met de opmerking, effe een sprintje getrokken en dat in de marathon (20 km in 1:23:14).

Ik begin aandrang te krijgen voor een grote boodschap. Even heb ik hoop dat me deze hoop bespaart blijft. Thuis kreeg ik voor vertrek de boodschap mee dat ik naar mijn lichaam zou luisteren. Tja in dit geval heb ik niet veel te willen want de druk wordt steeds hoger. Alle oplossingen die ik me bedenkt om de natuur zijn gang te laten gaan eindigen in een hurkhouding. Dit is lijden met ingehouden adem. Inmiddels zijn we De Kuip gepasseerd en de Erasmusbrug komt zienderogen naderbij. Dat betekend dat, met het centrum van Rotterdam in aantocht, ik uit de broek mag en er weinig bosjes cq struiken voorhanden zullen zijn voor een wat privacy sanitaire P-stop. Vlakbij de 25 km klok (1:44:01) ontwaar ik nabij het parcours een groen stukje gras. De opluchting is groots al ik dmv natuurlijke bemesting het gras voor de komende jaren van vitamine heb voorzien.

Met de 40 km klok op 02:50:29 heb ik een dikke 9 minuten voor de laatste 2 km. De gashendel gaat nog verder open en met een laatste km van 3:42 minuut kom ik op de Coolsingel voor de 20e keer over de finish in een tijd van 2:59:03 en 1e M65.

De organisatie huldigd me als Rotterdam Super Marathon Master, voor mijn 20e deelname, met een speciaal 20 T-shirt en zilveren speld.

Een diepe buiging voor Roger van de Merwe die een mooi marathon PR loopt van 2:47:06

Mijn Marathon Statistiek
5 kilometer 20:44 (20:44)
10 kilometer 41:29 (20:45)
15 kilometer 1:02:25 (20:56)
20 kilometer 1:23:14 (20:49)
Halve marathon 1:27:52
25 kilometer 1:44:01 (20:47)
30 kilometer 2:06:01 (22:00)
35 kilometer 2:28:19 (22:18)
40 kilometer 2:50:29 (22:10)
Finish 2:59:03

Waar normaal de laatste nacht voor een "spannende" wedstrijd de slaap maar niet wil komen, verbijf ik deze keer tien uur in dromen land. Als de Tour in bed gewonnen wordt heb ik deze slag al gewonnen.

Het is een natte bedoening als ik met Erwin Deckers, die ook mijn tempo wil lopen, in Stein arriveer. Met de vooruitzichten van zes uur nattigheid en een temperatuur van 5.C is de kleding van doorslaggevend belang. Ik kies voor CEP Ultra-Light kousen, Long Run Tight en Ultralight Long Sleeve Shirt en daarover een Ron for Run T-shirt.

Gestart om 11uur met de hemelsluizen vol open. Nu valt het meeste naast je en de paden stonden vol met waterplassen. Als er dan naast je vol doorheen wordt gelopen zijn de benen nat en bij deze lage temperatuur vinden de spieren dat niet lekker. Na regen behoort zon te komen maar in dit geval ook natte sneeuw en een stevige hagelbui. Kortom de weergoden zijn me vandaag niet gezind.

Er vormt zich een stevige groep met Erwin Deckers, Kristian Szcucs, Wim Douw (24 uur NK) en de verrassend goed lopende  Frank Gielen. Bij elke doorkomst verneem ik van omroeper Ralf Op 't Broek hoe mijn tempo zich verhoud tov het schema dat ik hem heb gegeven.

Het eerste uur draaien we bijna 5 ronden en dat betekend een tempo van 12,5 km/u. Dat is 500m meer dan gepland. Het lijkt niet veel sneller dan mijn zelf opgelegd schema, maar ben ik met dit hogere tempo mijn kaarten aan het verspelen?

Het voordeel van Ultralopen is ook dat je genoeg tijd hebt om uitgebreider kennis te maken met je medelopers. Het tweede uur vliegt voorbij en de rondenteller geeft 10 ronden aan. Dat zijn 25 km en schema 12,5 km/u is inmiddels het target geworden. Nu nog volhouden.

Ook het derde uur gaat aan 12,5 km/u en Kristian, Frank en Wim zijn uit de groep weggevallen. Zelf ben ik twee keer gestopt voor een "pisstop", niet vreemd met dat waterig weer.

Nu de vaste groep uit elkaar is gevallen komt het erop aan om het tempo vast te houden. Gelukkig heb ik goede steun aan Erwin Deckers (my Brother in Arms vandaag). Bij de jurywagen is er verwarring omdat volgens hun registratie ik een ronde minder zou hebben gelopen dan mijn telling. Mijn klokje geeft ronde 20 aan (ruim 50 km in 4 uur) en de omroeper dacht aan ronde 19. Ondanks mijn protest valt het kwartje blijkbaar niet. Er staat een ronde van 24 minuten in hun lijst terwijl ik al uren lang ronden van 12 minuten loop. Stoom komt zowat uit mijn oren van ergernis. De betreffende 24 minuten zijn dan ook 2 ronden blijkt achteraf.

Op dat moment verman ik me om me niet druk te maken en te concentreren op het hardlopen. Wat ik binnensmonds zeg, zal ik niet herhalen maar er gaat onnodige energie verloren. De focus is even weg en supporters aan de kant peppen me op.
Ondanks alle malheur gaat ook het vijfde uur aan 12,5 km/u. (Totaal 25 ronden = 62,9 km)

De man met de hamer krijgt me nu te pakken. Het tempo zakt na 5,5 uur naar 11,6 km/u.

Juist op tijd komt redder in nood Roger Van de Merwe en familie. Wat warme bouillon en cola doen wonderen. Ook mijn naaste familie is, ondanks het slechte weer, gearriveerd en geven me steun. Met Roger naast me lopende kom ik over een dood punt. Het tempo gaat weer omhoog en met een tempo van 13,5 km/u weet ik er nog een snelle finale van te maken.

Na zes uur nonstop hardlopen gaat de toeter en voelt het vreemd aan om stil te staan. Het aantal ronden dat ik gelopen heb is 29 stuks. Nu is het kou kleumend wachten op het meetwiel voor de resterende afstand (1,708 km).

Zes Uur totaal afstand:
74,756 km = Ultraloop Stein Six Hours World age Best M65 Performance en 1e Limburger

Verslag Dagblad de Limburger (Klik hier)
Verslag UltraNed (Klik hier)
LosseVeter - Verslag (Klik hier)
Marathon Meerssen feliciteerd Jo (Klik hier) 
IAU Ranking (Klik hier)
DUV All-Time Ranking 6 h men Age group M65 (Klik hier)

Onvoorstelbaar dat deze 74,756km, als 65 jarige gelopen, gecorigeerd op leeftijd een afstand van 96,410 km zou zijn. (Bron: DUV)
Het is natuurlijk maar theorie maar wel een leuke theorie.

 
Jogger Jo - Powered by Ron for Run

Vandaag waren ideale omstandigheden voor een "Flyer". Met een gemiddelde hartslag van 151 en een Hfmax van 159, vrij "Steady" kunnen lopen. De voorbereiding voor Rotterdam Marathon en Ultraloop Stein lopen volgens plan.

Het zonnetje deed goed zijn best waardoor de modder nog enigszins meeviel. Maar om te zeggen dat het een makkie was, nee, een trail mag eerst gelopen worden, want er zijn nog andere obstakels dan heuvels en modder.

In het begin van de trail volgde ik na ca 4 km een loper (Joachim Vandecasteele) en we raakte hopeloos verkeerd op het parcours. We liepen op dat moment op een top 10 plaats. Normaal weet je dat je fout zit als er geen bordjes meer zijn, maar we volgde de aanwijzingen die bedoeld waren voor later in de wedstrijd.
Hier mijn route www.strava.com/activities/467369741

Uiteindelijk trof ik de koplopers van de korte loop die 15 minuten na ons vertrokken en heb nogmaals een deel van de route gedaan.

Er volgen mooie stukken met over een beek springen en wat abseilen.

Gaande weg kreeg ik de laatste lopers van de lange trail in beeld en begon aan een mooie inhaal race.

Het "Tim Kragten paadje", na de tweede drankpost, was een mooie single track uitdaging met steile klimmetjes en dito afdalingen.

Uiteindelijk werden het ruim 33 km en 340 hoogtemeters in een tijd van 2:55:20