In 2005 20 jaar! Voor een wedloop, die dank zij uw enthousiasme, de goede geest van zijn ontstaan heeft behouden.

2005: een verjaardag die zal tellen. Voor al degenen die ons tot nu gesteund en de filosofie van de 4 Cimes verspreid hebben.
Die van een wedloop van en voor de lopers, voor hun plezier en die dan ook de loper respecteert. Ook voor de "anciens" die er sinds 1986 in het verre verleden bij waren en nog steeds behept zijn door de nostalgie van de 4 Cimes.

Voor ons is er niets echt veranderd. Behalve dat u steeds talrijker bent om met ons de liefde van het lopen en samen met ons de Cimes te delen.

Niets anders dan mooie herinneringen. Zoals de eerste maal bij de aankomst boven op Bouxhmont evenals onderweg enkele emmers met water, bekertjes volstonden om de 300 moedigen bij de eerste editie de verzorgen. Nu voorzien wij over gans het parkoers 2000 liter drank (water, thé, AA drink) en 10.000 bekertjes.
Brion HEYWOOD, winnaar van de eerste uitgave van de Cimes is steeds trouw op post. Met brio trouwens aangezien hij in alle categorieën heeft gewonnen, behalve bij de beloften, vermits de Cimes toen nog niet bestonden. Op zijn ééntje verpersoonlijkt hij de geweldige voorliefde van zowel de buitenlandse hardlopers en onze Vlaamse vrienden. Dusdanig vormen zij een meerderheid van de kleurrijke troep die elke herfst de 33 kilometers (waarvan slechts 1600 meter plat) aflegt.

Het doel van de organisatoren was en blijft hun "potes" hardlopers één van de mooiste landschappen van België te laten ontdekken, eveneens de plattelandsbevolking te betrekken bij het evenement. Door hen te laten delen in het loopfeest door de bevoorradingen te organiseren. Ieder jaar trouw op post, niet alleen gewoon bevoorraden, maar zoals Monique van de boerderij bij Fafchamps, die niet aarzelde om in keuken voor een uitgeputte loper een reddende fricassée te bereiden.

Bij de eerste editie zijn, Brion HEYWOOD en Bernard SIMONET reeds onder het 2 uur.(1h.59' 15 ''). Sindsdien zal men bijna altijd onder dit 2 uur moeten eindigen om de Cimes te kunnen winnen. Één uitzondering, in 2002 met Wouter HAMELINCK (2h.01' 05 '') die dan wel de jongste winnaar is.

Maar de 4 Cimes moeten vooral het feest van de doorsnee loper blijven. Enkele "grandes pointures" beginnen zich na enkele tijd ervoor te interesseren. Sommigen zullen nooit komen, verbaasd als ze zijn dat wij hen geen start premie aanbieden. Anderen zien in de stijgende reputatie van de 4 Cimes een goede gelegenheid om over hen te laten spreken. Dit is het geval voor Eddy HELLEBUYCK, in 1991 is hij een van onze betere marathoniens (later zal hij trouwens erin slagen om zich voor de Olympische Spelen van Atlanta te kwalificeren).

HELLEBUYCK, het is de eerste donderslag van de 4 Cimes. Een topper van 2h12 op de marathon verpulvert het record met meer dan vier minuten. Met hoofd en schouders heerst hij over de 4 Cimes: 1h 52' 45'' En dan nog reserve te over om te feesten tot in de late uurtjes en te eindigen in de Luikse Bistots. Wat een jaar. Een groot jaar! De prestatie van HELLEBUYCK geeft alleen meer glans aan de recordtijd van " Monsieur 4 Cimes ", de veertigjarige Peter DE VOCHT. Na twee overwinningen in 94 en 95 verpulvert hij het record van HELLEBUYCK : 1h 51' 56'' ! ! !

In 2003 deed hij er een schepje bovenop door een vierde maal te winnen in een felle strijd met Olivier PIERRON, nochtans in super conditie en supergemotiveerd. Na een vurige strijd haalt hij het en wordt voor ons een levende legende. Indien voor ons PETER olympische medaille verdient is een tinnen schotel zoals voor de eerste van iedere categorie zijn beloning. Hij vertrouwt ons toe: "Ik heb een erg bijzonder geluk om hier ontvangen te worden. Ik zie slechts mensen die glimlachen, zich volledig toegewijde aan de 4 Cimes. Voor mij, het is het mooist van de beloningen... ".

Voor ons eveneens, organisatoren, wie kunnen op bijna 300 vrijwilligers rekenen, waarvan de leden van dit Comité van Wijk van Bouxhmont dat ons zonder fout en zonder onderbreking sinds 1986 heeft ondersteund.

Met zijn vier overwinningen (94, 95, 98 en 03) is Peter dus recordman van de 4 Cimes, maar men mag niet vergeten om te benadrukken dat SIMONET en van DE BERGE van hun kant al twee overwinningen tellen.

Bij de dames, is het Duitse Gaby REINERS onze koningin van de: eveneens vier overwinningen (92, 93, 94, 98). De veertien andere overwinningen worden onder evenveel kampioenes worden verdeeld. Waarvan plaatselijke Stéphanie DEROUAUX, vorig jaar, bij wijze van huwelijksgeschenk de 4 Cimes op haar palmares plaatste.

Geschenken uitdelen brengt de mensen dichter bijeen. Zijn de Cimes niet een goed voorwendsel voor een samenkomst. Of het nu samen de heuvels bedwingen is, samen voor en nadien de bloemetjes buiten te zetten, en zo ... ja heeft de familie CUYPERS een kleine Hervé, vrucht van wat een romantische samenkomst en de Cimes-nacht niet leiden kan.

Iedere maal ook een mengelmoes van verschillende nationaliteiten; Komende uit Engeland, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Luxemburg, Amerika, Oostenrijk. Onze vrienden buitenlanders maken een kwart van het peloton uit: in 1988 exact 33 buitenlanders voor de 33 km.

De drie buitenlanders op palmarès doen ons plezier: drie Engelsen: Brion Heywood (86), Steve SURRITGE(88) en Cliff COOK(89). Wat ons niet verhindert om betreuren dat Peter SMITH, steeds niet als winnaar voorkomt.

Overwinnaar bij de junioren in 88 en 89, regelmatig in de top 10, Peter flirtte enkele keren met de overwinning, helaas zonder succes, meer succes evenwel met Jane die hij wel overwon, maar dit is een andere historie.

Onze Engelse copains, in tegenstelling met het etiket dat men op hen kleeft, doen niet altijd alles volgens de regels van de kunst. Wie had kunnen geloven dat Cliff COOK, met slechts tien maanden loopervaring de Cimes zou winnen? Een echte sportman in hart en nieren, karakter gevormd op de rugbyvelden. Een mirakel? Het mirakel van de 4 Cimes, dat zijn diegenen die hun eigen " histories " vertellen en beleven. Zoals de Spadoise Marie-Thérèse GASPARD die de loop beëindigde op haar sokken omdat haar schoenen het lieten afweten, of de plaatselijke boer, die de lopers jaarlijks zag voorbijkomen, in de plaatselijke krant de verhalen las, zich niet durfde in te schrijven en dan maar drie dagen voordien op zijn eentje de 4 Cimes liep. Doodeenvoudig, ale een echte sportman.

Vele omwonenden hebben bij middel van de speciale uitgave van de 4 Cimes hun streek herontdekt, zijn komen kijken de dag van de wedstrijd en hebben aldus de geest van het berglopen ontdekt. Hun applaus was er voor Jan SEBILLE, bergspecialist, winnaar in 1987, terend op ervaring van de eerste editie toen hij uitgeput eindigde.

De Cimes zijn eeuwig jong, het succes is er. Met meer dan 500 deelnemers, ook meer en meer interesse vanuit de media. In 89, is zelfs de RTBF op het rendez-vous. En samen met de geschreven pers blijven ook zij ons jaarlijkse trouw waarvoor wij hen natuurlijk dankbaar zijn.

TROUW! Het leidmotief van de 4 Cimes. De stad van Herve, in het kielzog van de burgemeester André SMETS en sportschepen José SPITS, enthousiasmeert de ganse regio. Wij zijn verwende organisatoren, wij kunnen op de sympathie van al die mensen rekenen, en samen met de sponsors kunnen wij ze tot medewerkers, ja tot vrienden rekenen. Dat alles leidt tot het succes van onze organisatie.

SUCCES! Het aantal deelnemers is verdubbeld, en sinds het jaar 2000 zitten wij aan 1000 deelnemers die wij met evenveel enthousiasme ontvangen. Een magisch cijfer, het maximum dat wij in de cirkel St Vincent kunnen ontvangen. Een plechtigheid die ook voor ons een blijk van sympathie is als we die getrouwen zien. Eveneens voor de winaars, die soms van zeer ver komen.

Iedereen is op zichzelf winnaar, maar de plaatselijke proberen toch een goed figuur te slaan bij hun supporters. Na de fameuze demonstratie van Eddy Hellebuyck het jaar voordien slaagt André MALHERBE erin de plaatselijke eer hoog te houden. Maar ook andere Waalse vrienden komend op het palmares (Bernard SIMONET in 90 en 93, Eric GEROMEin 96, José ISTACE in 2001)

Zoals HELLEBUYCK is ook Eric GEROME een marathonien van 2u 12'. Dit onderstreept het sportieve gehalte van de 4 Cimes, op een selectief parkoers zoals de wielrenners er een vinden op Luik-Bastenaken-Luik. Zoals Guy PÏRLET beschrijft: op de hellingen voelt men de inspanningen die geleverd worden, men voelt er als het ware hun adem (in je nek). Bewonderswaardig!

Wat een demonstratie ook van Christiaen DEMOULIN ! ! ! Hij kent de omgeving, is vertrouwd met de weersomstandigheden, hoe hard ook de wind kan tekeergaan, hoe stijl ook de hellingen zijn. Hij is gekluisterd in een rolstoel, maar in 93 is hij eerste met zulk een handicap die de uidaging aangaat. Waanzinnig vond men. Sindsdien is hij altijd van de partij, door de snelheid in de afdalingen zelden door de eerste loper bijgehaald. Tweemaal op de streep bijgehaald door Peter DEVOCHT, voor ons organisatoren een prachtig moment en tevens een bewijs dat alle sportmensen samengaan, dat iedereen er zijn gading in vindt.

Niets houdt ons tegen. De danteske editie van 93, gelopen bij stormweer. Masten en vlaggen vlogen in het rond dit op enkele minuten voor de start. Een aarzeling, wat doen we? Na wat improvisatie toch de start gegeven. Niemand heeft het zich beklaagd en voor de lopers een strijd tegen de natuurelementen die voor ieder een overwinning was. Reden voor Bernard SIMONET te verklaren: " De ontketende natuurelementen hebben de wedstrijd mooier en boeiender gemaakt. In dit reusachtige berglandschap een echte épopé " Wat een mooi avontuur.

Zelfs indien wij organisatoren het soms moeilijk hebben, zijn wij er om elkaar te ondersteunen. Terwijl Fernand andere oorden opzoekt, woestijnen verkent en niet tijdig terug is, komt Dominique de équipe versterken. De vrienden van Herve Atletiek Club blijven alom aanwezig. Maar Fernand bereidt alvast de 20e editie voor.

Het geluk en plezier van de 4 Cimes kent dan ook geen grenzen. Letterlijk en figuurlijk. Steeds meer minder jonge loopsters en ja, iets oudere copains dan de jeugd die wat afwezig blijft. In 96 waren 30 lopers ouder dan 60 jaar. Dat wil niets zeggen, vermits Bart de BERGE (winnaar in 99 en 2000) slechts 23 (Wouter HAMELRIJK nog jonger) was bij zijn eerste succes. En de dames, een honderdtal bij de laatste editie. Wat boven het gemiddelde is dan in andere wedstrijden.

Dit jaar, terug duizend aan de start. Van alle leeftijd, loopsters en lopers komende uit alle uithoeken, met de enige ambitie een goed figuur te slaan. Al die fanatieke lopers in hun pittoreske uitrustingen beletten ons niet wat ouder te worden. Ze verhinderen ons gewoon te sterven.