Verslag Les 4 Cimes van Battice - Paul Schoonbroodt
Na de marathon van Eindhoven ben ik wat in de versukkeling geraakt door met name een aanhoudende griep en hoofdverkoudheid. Mijn voorbereiding op de wedstrijd in Battice, die volgens Jo niet voor watjes bestemd is, kwam daardoor enigszins in het gedrang. Met slechts een moeizaam duurloopje van rond de 2 uren in de voorafgaande vier weken was de uitdaging alleen nog maar wat groter geworden.
De verhalen van medelopers beluisterend is Battice echt 33 kilometer afzien en zit het geniep vooral aan het eind van de wedstrijd.
Met Hub Rokx maakte ik voor de start een korte parcoursverkenning en ik moet zeggen dat de 'muur' van Battice al gelijk een imponerende indruk op mij achterliet; we rolden gemakkelijk de berg af, maar om niet al te veel energie te verliezen liepen we via een omweg weer terug naar het startpunt.
Het was een hele happening om de startceremonie mee te maken; onder begeleiding van de plaatselijke harmonie werd de meute lopers vanuit het centrum in Battice naar het startpunt van het strijdtoneel, bovenaan de 'muur' gevoerd.
Ik had mij voorgenomen om het rustig aan te doen en zo lang samen met Huub Rokx te lopen. Huub wilde zijn tijd van vorig jaar verbeteren en ging voor een tijd onder de 3 uur.
Het startschot viel vrij onverwacht en zo'n duizend lopers laten zich vervolgens massaal de 'muur' afvallen. De eerste kilometers zijn vanwege de smalle kronkelende weggetjes vrij hectisch en het is behoorlijk oppassen geblazen. Het is een zeer golvend parcours en nadat de drukte was afgenomen en iedereen zijn plekje gevonden had was het lekker lopen.
De eerste vijf kilometer gingen in 24:11 en het was echt genieten; van afzien was nog geen sprake. Na zo'n 8 kilometer staan onze supporters, Oda, Frenske, Thea en Ine, ons op te wachten en informeren hoe het gaat. Ik geef aan dat het goed gaat, maar op een kwart van de wedstrijd heb je natuurlijk nog niets geleden. De volgende vijf kilometer gaan in 24:13 (10 kilometer in 48:24.
Het parcours is heel wisselend en voor mij volledig nieuw; het 15 km-punt
wordt bereikt in 1:14 rond (5 km in 25:36). In de buurt van het 15 kilometerpunt komt een kuitenbijter die ik maar moeilijk weet te verwerken en waar mijn kadans volledig wordt gebroken. Een korte wandelpauze moet ik inlassen en het begint allemaal wat moeizamer te gaan. Na 20 kilometer is het verval al aanzienlijk en staat de klok al op 1:41:51.
Raymond die rustig met Peter Bakker gestart is, komt langsgelopen en dendert door.
Als we weer bij de dames langskomen na zo'n 23 kilometer zit ik er al behoorlijk doorheen maar dat laat ik mij natuurlijk niet aangaan.
Bij het 25 kilometerpunt geeft de teller al 2:10:22 aan (5 km in 28:31). Ik voel dat ik geen kracht meer heb en geef aan Huub aan dat hij maar door moet lopen omdat hij anders niet onder de drie uur uitkomt. Huub gaat door en ik ben genoodzaakt om regelmatig enkele wandelpauzes in te lassen. In een beklimming komt Peter Bakker langs gedenderd en probeert mij nog even op te peppen. Ik ben blij als we de laatste beklimming achter de rug hebben en probeer weer langzaam in mijn ritme te komen. Het gaat slechts zeer moeizaam en de snelheid is er volledig uit. Peter Bakker blijft in het zicht en dat geeft mij weer wat extra kracht om er in ieder geval geen wandeling van te maken. Het 30-kmpunt komt in 2:41:45 (5 kilometer in 31:23); in dit tempo zou ik moeite hebben om mijn vrouwtje, die nou enkele weken loopt, bij te houden. In de steile afdaling richting Battice zie ik mijn achterstand op Peter Bakker steeds kleiner worden en plotseling staat hij met kramp geparkeerd aan de kant van de weg. Mijn laatste krachten moet ik aanspreken om de laatste kilometer af te leggen maar een blik op de klok leert mij dat een tijd onder de drie uur er toch nog in moet kunnen zitten. De laatste halve kilometer is echter een marteling en de 'muur' is echt een muur; van lopen is geen sprake meer en moet mij overwegend beperken tot wandelen. Ik konstateer echter dat ik in deze niet de enige ben en dat op het laatste stuk er nog menigeen sneuvelt door kramp. Ook bij mij begint de kramp op te spelen maar met enkele spastische bewegingen bereik ik uiteindelijk de finish in 2:59:14. Huub was zo'n 5 minuten voor mij geëindigd en had zijn tijd van verleden jaar aanzienlijk aangescherpt. Peter Bakker wist ook nog net binnen de drie uur te eindigen en Raymond had een perfecte tijd van 2:49 op de klok gezet.
Broer Jo wist door de peptalk van Oda uiteindelijk toch in Sabic-tenue zijn DSM-tijd met een seconde te verbeteren.
Na afloop was het in de feestzaal goed toeven en de door de organisatie aangeboden streekprodukten (brood met diverse soorten kaas) smaakten goed met de donkere Val Dieu.
Ik heb er behoorlijk stijve spieren aan over gehouden, maar het was een belevenis om niet te vergeten en ik verheug mij er al op om volgend jaar weer van de partij te zijn.